We zijn aangekomen bij een kantelpunt. Vanaf nu is onze kleine als ze geboren wordt niet meer te vroeg. Het is ook meteen een spannend moment de bevalling kan namelijk nu beginnen… of niet. Het kan ook nog 5 weken duren. Maar het is wel tijd om het eens te hebben over iets belangrijks. Het bevalplan.
Al eerder heb ik een klad versie gemaakt van dit bevalplan, maar het is nog niet in een vorm dat ik het ook aan een ander kan geven. Die zou waarschijnlijk niks snappen van mijn krabbels.
Het is ook eigenlijk een verkeerde naam, bevalplan. Het is namelijk helemaal geen plan, want in elke samenkomst krijg je te horen dat je een bevalling niet kan plannen. Maar toch moeten we het maken. Wij zeggen dan soms ook wel bevalwens.
In deze wens staat eigenlijk alles wat wij zouden willen tijdens de bevalling. Dit zodat we het kunnen overhandigen en sommige dingen niet plotseling on the spot bedacht moeten worden.
Daarnaast was het een goed moment voor mij om samen met Bianca alles even te bespreken. Zijn er dingen waar ik rekening mee moet houden. Welke wensen heeft ze eigenlijk. Zijn er absolute No-go’s of juist Must Haves?
Het eerste wat er op ons wensenlijstje staat is de locatie. Wij zouden graag in het ziekenhuis willen bevallen. Het is een wens die we hebben. Maar op dit moment weten we niet in welk ziekenhuis we terecht kunnen.
Er is een voorkeur uitgesproken voor een bevalling in bad. Gelukkig biedt het ziekenhuis van onze voorkeur deze service ook. Maar ja, hebben ze daar wel plek? Er is ons al verteld dat er 4 ziekenhuizen zijn waar wij naar toe zouden kunnen en het hangt helemaal af van waar ze plaats hebben.
Daarom hebben we het in het bevalplan als een soort keuze boom opgesteld. We hebben een eerste keuze, ons voorkeursziekenhuis in bad. De tweede keuze is daar waar in bad bevallen kan worden. Anders liefst weer terug naar het voorkeursziekenhuis (het kan dat we daar wel terecht kunnen maar er geen bad is).
Dan hebben we het ook nog over de voorkeur voor beval positie. Bevallen in het bed heeft absoluut niet de voorkeur. Zo’n beetje alles is beter dan dat, en zo hebben we ook daar verschillende opties. En daaronder staat ook de voorkeur voor pijn onderdrukking. Vooral wat we niet willen staat hier duidelijk.
Maar daarnaast staat er in ons bevalplan ook wat we willen qua mensen op de kamer, hoe het zit met artsen in opleiding en hoeveel informatie er gegeven moet worden.
Bianca wil minder informatie horen, terwijl het voor mij heel belangrijk is dat ik wel alles te horen krijg. Bianca wil ook dat ik juist wel alles weet en op de hoogte ben. Maar hoe pak je dat dan aan? Als ik het wel moet horen maar Bianca niet? We hebben dus moeten bespreken of ik dan even van de kamer af moet.
In het midden staat één losse regel, dik gedrukt. Dit is namelijk iets wat we heel belangrijk vinden.
We hebben namelijk ondertussen nog al een dossier op het gebied van zwangerschap. En laten we het daar nou niet over willen hebben. Voor ons is het belangrijk dat we bij de geboorte van onze kleine blijven. Het verleden laten we eventjes gewoon voor wat het is. We weten dat het is geweest, daar hoeven anderen het niet over te hebben.
Op dit a4tje staat onderaan ook nog een klein stukje over mij. Ik heb namelijk ook een handleiding. Het kan makkelijk zijn als ze daar ook van op de hoogte zijn. Dit voorkomt een hoop stress en irritatie bij mij en dus ook bij Bianca.
We hebben dit bevalplan niet in één keer gemaakt. De eerste dingen hebben we besproken terwijl we wat gewoon tv aan het kijken waren. Willekeurige onderwerpen die we een keertje zouden moeten bespreken.
Toen zijn we samen achter de computer gaan zitten en hebben we alles opnieuw besproken. We hebben elkaar vragen gesteld en deze zo eerlijk mogelijk beantwoord.
Sommige van onze antwoorden klinken ergens best wel asociaal en egoïstisch. Maar weet je wat, ik vind dat dat mag. Het is nog al wat zo’n bevalling. Daarnaast, we weten dat het een wens is. Dingen kunnen mogelijk niet eens. Maar we willen het toch op papier hebben.
Uiteindelijk had ik 3 kantjes met informatie. Wat moeten we in de tas stoppen, zijn er nog dingen die we moeten voorbereiden.
3 Kantjes is natuurlijk niet handig. Zeker als we het aan de verloskundige moeten geven, dan kunnen we het beste alles op 1 kantje hebben staan.
Toen de verloskundige ons plan las was het overal mee eens. Het stukje over mij moest ze wel om lachen, maar ook zij vond het slim dat we het erbij hadden gezet. Zeker toen we hadden gelegd waarom we het erbij hadden gezet.
Zo is ook dat laatste klusje geklaard. Na het te hebben aangepast heb ik het bij de Bibliotheek kunnen printen. Zelf hebben we geen printer meer en het zoeken van een copyshop is nog lastig geworden hier in Eindhoven. De bieb bood uitkomst.
Met het onze beval wensen, in een mooi bevalplan, in de pocket is het afwachten. Er zijn nog een paar dingen die ik wil doen, maar eigenlijk zijn we er klaar voor.
Dan rest ons nog maar 1 ding, iets waar ik helaas niet goed in ben… Afwachten.
Lees hier week 36 terug. Over wasbare luiers.
