We blijven nog even in de herinneringen hangen. Meer omdat als we het niet doen, we het later niet toch nog kunnen doen. Wat hebben we dan deze week gedaan? Een fotoshoot.
Oorspronkelijk hadden we hier niet zo’n behoefte aan. We hebben het er eventjes over gehad, maar kwamen tot de conclusie dat we voor een buikbeeldje wilden gaan.
Tijdens de partnerpaavond van Centering Pregnancy kwam het echter weer naar boven en tijdens een avond van Samen Bevallen ook. Toen bleef het toch knagen.
De reden dat ik uiteindelijk heb aangegeven dat ik toch een fotoshoot wilde doen is simpel. Als we het niet doen deze zwangerschap, kunnen we het later niet alsnog doen. Okay, een fotoshoot wel, maar niet meer van deze zwangerschap. Daar zou ik spijt van kunnen krijgen. We kunnen er altijd voor kiezen om niks met de foto’s te doen.
Van nature ben ik sowieso niet zo van de foto’s. Ik ben een verschrikkelijk model en weet nooit welke houding ik moet aannemen of hoe ik moet kijken. Veel liever laat ik foto’s van me nemen wanneer ik het niet weet, zoals toen ik nog in een band speelde en op het podium stond. Daar heb ik wel een aantal gave foto’s van. Maar in een studio? Niet mijn ding.
Online zijn er veel fotografen te vinden die speciale pakketten aanbieden voor zwanschapsfotoshoots. Ik schrok me rot toen ik de prijzen zag. 250 Euro en dan krijg je 2 digitale foto’s!? Die moet je dan zelf nog ergens laten printen?
Een paar jaar gelede hadden we via Social Deal een leuke fotoshoot gedaan bij Shoots and More. Die was lang niet zo duur.
Op hun site zag ik dat zij ook een fotoshoots voor zwangeren doen. En zij rekenen geen speciale prijs daarvoor. 49 Euro en dan krijg je een 30×40 foto. Met natuurlijk de optie om extra foto’s bij te bestellen tegen een meerprijs.
Ik heb geen idee of er een verschil zit tussen de fotografen. Of de prijs verschil in kwaliteit betekend. Ik zag bij de duurdere wel dat ze ook een garderobe hadden waaruit je twee outfits mocht kiezen voor de shoot. We hebben kleren genoeg in de kast. Daaruit wisten we ook al niet wat we moesten kiezen.
Natuurlijk hebben we ook online gekeken naar wat voor foto’s er genomen worden tijdens een zwangerschapsshoot. Zoals altijd, vind je heel veel. Maar wat willen wij dan precies?
Zelfs met alle voorbeelden online wisten we nog niet precies wat we voor foto’s we wilden. We hoopten dat de fotograaf inspiratie zou hebben.
Qua kleren hebben we gewoon gekozen wat we fijn vinden. Niets bijzonders. En wat de poses betreft? Als we maar met z’n tweeën op de foto staan. Op die manier kunnen we een mooi begin maken aan de familie foto’s.
In de studio zelf kwam de fotograaf gelukkig met ideeën. Veel hiervan hadden we ook online gezien, maar onder haar leiding hebben we gewoon wat uitgeprobeerd.
Omdat ze meteen op de camera liet zien hoe een foto eruit zag konden we ook meteen onze mening geven.
Ons bereik lag tussen de: Okay, meh en nee absoluut niet. Vooral die laatste zijn we lekker duidelijk in.
We hebben uiteindelijk foto’s naast elkaar, achter elkaar, naast elkaar op een bankje, kijkend naar de buik, starend in de verte. Ik stak mijn tong nog even uit (die foto heeft ze volledig genegeerd en niet terug laten zien). Handen op de buik, handen in de vorm van een hartje. En iets met wat moest lijken alsof de jurk wapperde in de wind, maar er meer uitzag alsof de strijkplank er nog onder stond.
Na een half uurtje vonden we het wel weer genoeg. Er moest toch wel iets tussen zitten wat we leuk zouden vinden.
Meteen na de fotoshoot ging de fotograaf de foto’s bewerken. In mijn optiek is het handiger om eerst de foto’s te laten zien, zodat ze alleen hoeft te bewerken wat we leuk vinden. Ons kennende is ze dan minder lang bezig.
Na een kleine drie kwartier was ze klaar en namen we plaats voor de tv. Met een leuk muziekje kregen we een slideshow van de foto’s te zien. In totaal had ze zo’n 40 foto’s voor ons bewerkt.
Tijdens het kijken heb ik nog geprobeerd om bij te houden welke we leuk vonden, maar bij foto zes raakte ik de tel al weer kwijt.
Toen kwam het moment van kiezen. Zoals ik al eerder zei, wij weten vooral wat we niet willen. Dus in plaats van aan te geven welke foto’s we leuk vonden hebben we eerst laten verwijderen wat we niks vonden.
Op die manier hadden we meer dan de helft van de foto’s al uit de lijst weten te halen.
Wat overbleef werd gesorteerd op pose en ook daar hebben we weer netjes aangegeven wat we niks vonden.
Zo bleven we zitten met een 7 foto’s. Dat is net een vervelend aantal. Je kan namelijk een pakket van 5 of 10 foto’s nemen. En 7 betekend dat we twee foto’s los zouden moeten bestellen en we duurder uit waren dan als we 10 foto’s digitaal zouden bestellen.
Ze was heel vriendelijk. Als we nog 1 foto zouden elimineren, dan kregen we de foto die we geprint wilde hebben ook nog digitaal in het pakket.
We zijn dus geëindigd met zes leuke foto’s. We kregen onze print mee naar huis en de volgende dag had ik al een download link ontvangen met de digitale foto’s!
Zo hangt er weer een nieuwe foto aan onze familie muur.
De overige foto’s slaan we op. Geen idee of we daar iets mee gaan doen. We hebben in ieder geval een leuk moment samen gehad en kunnen zo geen spijt krijgen dat we geen fotoshoot hebben gedaan.
Lees hier vorige week terug over het Buikbeeld.
