Een aantal jaar geleden had ik een zorg verzekering waar ik een soort fitness plan bij had. Het idee was vrij simpel. Je betaalde een paar euro per maand om mee te doen, maar als je elke week je doel haalde kon je een bol.com cadeau bon van 5 euro winnen. Het doel was vrij simpel. Elke dag van de week lopen en 10.000 stappen zetten of gedurende een half uur training een bepaalde hartslag halen.
Hoewel het toen niet moeilijk was om elke maand 20 euro aan cadeau bonnen te sparen moest ik toch af en toe opletten dat ik mijn doel behaalde.
Nu zou ik willen dat ik dat weer kon doen. 10.000 stappen? Dat is een rustige dag. Ik heb het idee dat ik niks anders doe dan lopen.

Een groot deel van mijn dag lijkt namelijk te bestaan uit rond lopen met mijn kleine meid. En dan niet terwijl ze in de wagen ligt en ik lekker buiten wandel. Nee, gewoon lekker binnen, terwijl ik haar op mijn arm draag.
Dit doe ik ofwel omdat ze moet slapen, of omdat ze anders het hele huis bij elkaar krijst. Ja ik zeg krijst want dat is wat ze doet. Onze kleine meid huilt niet, ze krijst.

Dit is ook niet iets van de laatste tijd. Sinds ze geboren is zet ik met gemak elke dag 10.000 stappen. Sterker nog ik kom veel vaker richting de 20.000. De sportschool is iets wat ik niet meer nodig heb.

In het begin vond ik een stuk vervelender dan dat ik het nu vind. Misschien omdat ik in het begin geen idee wat ik aan het doen was en wat er aan de hand was. Okay, eerlijk is eerlijk dat heb ik nu ook nog steeds niet, maar ik weet wel beter. Ik zal er ook nooit achter komen, maar wanneer ze op mijn arm zit en lekker om zich heen kan kijken is ze stil en heel tevreden.

Vaak genoeg hoor ik dat ik haar gewoon weg moet leggen. En geloof me dat doe ik ook, maar je kan je eigen kind maar zo lang ontroostbaar laten krijsen. En daarnaast waarom zou ik. Dit jaar vrij is juist voor haar, waarom zou ik haar dan zo lang laten huilen? Dan doe ik toch liever met haar lopen.

Wat het in het begin ook vervelende maakte was het volume. Zeker wanneer ik haar tegen mijn schouder aan droeg, dan hoorde ik na een paar minuten al een ruis in mijn oren en niet veel later een piep die me deed denken aan een goed optreden van vroeger.
Mijn vrouw kwam gelukkig met het idee om noise canceling oortjes in te doen. Zij zet de noise canceling aan, ik niet. Hoe wel ik het een fijne functie vind, maak ik tijdens het wandelen gebruik van mijn Earbuds. Deze sluiten bewust niet helemaal af. Als ze dat wel doen hoor ik mijn eigen hartslag en dat vind ik afschuwelijk.
Natuurlijk zou ik mijn noise canceling koptelefoon ook kunnen gebruiken, maar dat geeft ook weer een beetje een signaal af toch?

Daarom loop ik gewoon rondjes terwijl ik naar een luisterboek of een podcast luister. Vijf stappen heen en 5 stappen terug. Dit is de ruimte die ik in haar kamer heb en het zorgt ervoor dat ik elke keer de andere kant op draai. Dan worden we niet duizelig.
Het is ondertussen zo’n gewoonte geworden. De tijd die het kost om haar in slaap te laten vallen meet ik ondertussen niet meer in minuten maar in hoeveel rondjes ik heb moeten lopen.
Op een goed moment zijn dat er 25, op slechte momenten kunnen het er 50,75 tot wel 100 zijn.

En zoals ik al zei, dit lopen is niet alleen in de avond wanneer ze moet slapen. Overdag wanneer ze wakker is wordt dit ook regelmatig verwacht. Soms omdat ze honger heeft, het flesje nog niet warm is en ze dus moet wachten. En soms gewoon omdat ze het blijkbaar zat is op de zelfde plek te zijn.
Ze is nu ruim 4 maanden (dat tellen van weken heb ik nooit begrepen. Ik heb geen idee hoeveel weken ze nu zou zijn. Maanden is echt veel makkelijker en ik kan niet wachten tot ze een jaar is.) en kan af en toe omrollen. Kruipen? Echt niet. Ze wil het wel, maar heeft geen idee hoe.
Geduldig is ze ook niet, maar als ik haar dan rond draag lijkt alles eigenlijk wel goed te zijn. Dus lopen we gewoon rondjes en kijken we door het raam naar buiten.

Weet je trouwens hoe vreemd het is als je je kleine wilt helpen met nieuwe dingen leren? De meeste dingen zijn zo gewoon dat mijn vrouw en ik zelf niet eens weten hoe je het moet doen. En dan willen we zo’n kleine hummel er mee helpen? Te zot voor woorden eigenlijk.

Het zal mij benieuwen hoe het straks gaat als ze kan kruipen, zou ik dan nog steeds zoveel met haar moeten lopen? Of valt mijn gemiddelde aantal stappen opeens drastisch omlaag?

We gaan het vanzelf. Voor nu ga ik deze avond eerst maar eens mijn rondje buiten lopen. Wat frisse lucht is goed voor en kan je ook te veel lopen?

Vorige week gemist? Lees hier mijn blog over een vrije dag terug!

*Photo by Taylor Jacobs on Unsplash