Okay, de blogs zijn een tijdje uitgebleven. Het heeft even geduurd, maar ik denk dat nu mijn draai te hebben gevonden. En dat in vier maanden. Benieuwd wat het geheim is? Simpel. Mijn leven is eigenlijk niet meer van mij en ik moet leren leven met de chaos.
Ik heb me maanden lang voorbereid op het idee dat mijn leven zou veranderen en zwaar zou worden. Dit zou geen kleine verandering zou zijn. Dat mijn leven waarschijnlijk een chaos zou worden.
Toch denk ik dat niks je echt kan voorbereiden op een kindje. Zeker niet hoe je moet leven met de chaos
Sinds mijn vrouw en ik hadden besloten om te proberen een kindje te krijgen heb ik geprobeerd mijn leven hier alvast op te richten. Ik zocht naar hobby’s die ik thuis kon doen en die niet tijdsgebonden waren. Zowel in aanvangstijd als duur. Activiteiten die niet perse veel energie kosten of waarvoor ik het huis uit moet.
In mijn ogen ben ik daar redelijk in geslaagd. Voor dat onze kleine meid er was had ik het gevoel dat ik een aantal goede gewoontes had ontwikkelt en dat ik een goed gevoel had gekregen voor onder andere het vele schrijven wat ik wil doen.
November is hier denk ik ook het bewijs van. Het is me ook dit jaar weer gelukt om een verhaal van 50.000 woorden te schrijven. Het ging niet makkelijk, maar het is gelukt.
Maar dat leven met de chaos, dat had ik niet verwacht.
Op het wereld wijde interwebz kan je alles vinden over kinderen en opvoeden. Ik heb wel vaker gezegd dat je echt alles kan vinden, dat iedereen overal een mening over heeft en daar uitgebreid over schrijft.
Natuurlijk probeerde ik daar, in het begin, ook echt gebruik van te maken. Ik zocht de uitdagingen waar ik tegenaan liep op en keek hoe anderen daar mee omgingen. Hoe instanties adviseren er mee om te gaan. Ook weer twee heel verschillende dingen.
Iets wat alle blogs en artikelen met elkaar gemeen hebben is dat ze het allemaal zo makkelijk laten klinken. Je doet gewoon “dit” en voilà je kind slaapt, heeft geen last meer van buikkrampjes, huilt niet meer. Was het maar zo makkelijk.
Ik heb ondertussen geleerd dat ik beter met de stroomversnelling die mijn dochter is mee te gaan en niet te proberen er tegenin te zwemmen.
Ook dat is makkelijker neergezet dan gedaan.
Elke keer als ik denk dat ik mijn dochter een beetje door heb, op haar behoeftes kan anticiperen, besluit zij dat het allemaal net even anders moet. Het is me nog steeds niet gelukt om een grof plan voor mijn dag te maken waar ik me aan kan houden.
Neem bijvoorbeeld de slaapjes. Deze zijn belangrijk voor een kleine baby. Die hebben ze nodig om alle dingen te kunnen verwerken, om zich te kunnen ontwikkelen. Als je ze te lang wakker houdt worden ze onmogelijk en wordt het nog lastiger om ze in slaap te krijgen.
Online een mooi patroon gevonden. Meerder sites gaven vergelijkbare schema’s aan, dat moet dus wel goed zijn. Dit patroon zou mij ook mooi de gelegenheid geven om het huishouden te kunnen doen en lekker wat te schrijven.
Het is me denk ik één keer gelukt. Daarvoor heb ik het eerst aan moeten passen omdat ze haar lange slaapje op een ander moment wil hebben. Je kan je voorstellen dat ik dol blij was. De volgende dag had mevrouw al weer besloten dat dit ritme niet voor haar was.
Ik meteen helemaal in de stress. Maar online stond dat dit schema goed is voor je kindje, ze moet er waarschijnlijk aan wennen. Dat was dus een paar dagen vechten. Een gevecht wat ik keihard heb verloren. Alle mogelijke variaties geprobeerd, maar het lukte haar niet om haar langer dan 50 minuten in slaap te houden.
Gelukkig vond ik uiteindelijk ook een blog waarbij iemand aangaf dat die lange slaapjes niet perse nodig zijn. Elk dutje is beter dan geen dutje en als ze blij wakker wordt en verder actief is is het waarschijnlijk wel okay.
Dit lijkt bij bij ons te kloppen. Onze dochter heeft vaak genoeg aan 45 a 50 minuten slaap. Precies één cyclus en daarna is ze wakker.
Fijn dat ik weet dat dit niet erg is, maar mijn planning kon weer de prullenbak in.
Misschien lees je dit en denk je, je hebt toch ook de avonden nog?
Dat klopt. Vanaf ongeveer half 8 slaapt onze dochter en hebben we wat tijd voor ons zelf. Maar de afgelopen periode was ik ‘s avonds zo moe dat ik geen energie meer had om nog iets te doen. Lekker bank hangen tot we naar bed konden, dat ging goed.
Maar langzaam aan gaat het gelukkig beter. Het lukt ons om een ritme te krijgen waarmee we kunnen werken. Ik begin te leren leven met de chaos. We komen een beetje in sync. Hiervoor pas ik me een beetje aan haar aan en pas ik haar ook een beetje aan mij aan.
Het wordt ook allemaal steeds leuker. Ze is bijna 4 maanden en leert elke dag wel weer iets nieuws.
Waar ze eerst alleen maar een brokje pure emotie was zoekt ze nu veel interactie. Ze lacht als ze ons ziet. Ze brabbelt en probeert ons na te zingen. Leuk wanneer je op eens Oh Denneboom lijkt te herkennen.
Het zijn al die veranderingen die het moeilijk maken om mijn leven een beetje vorm te geven. Het is haast onmogelijk om iets te plannen, zelfs met al die informatie die je online kan vinden.
Door al die chaos heb ik gelukkig wel veel na kunnen denken over wat ik belangrijk vind en hoe ik dat wat ik belangrijk vind ook kan doen. Schrijven! Dus dat gaan we als eerste weer oppakken.
Er is namelijk genoeg om over te schrijven met z’n kleine meid in mijn leven.
We gaan dus leren leven met de chaos en er het beste van maken.
Het is al een tijdje terug, maar heb je mijn vorige blog gemist? Lees hier terug over de Lactatie Deskundige
