Okay dit is misschien een beetje een rare, maar ik moest er aan denken toen ik gisteren de kleine meid naar bed bracht. Mijn gedachte was: “Damn, ik ben blij dat ik die kloterige piepende deuren heb gesmeerd!”

Het heeft echt een tijd geduurd voordat we bedacht hadden dat dit een optie was. Één van de piepende deuren had ik een aantal jaar geleden al gesmeerd, omdat we er ‘s avonds last van hadden als een van ons naar het toilet ging. Maar ik denk dat door de vermoeidheid het niet in me op kwam dat ik de andere deuren ook moest doen.

Elke keer als we onze kleine meid naar bed brachten moesten we heel voorzichtig de deur dicht doen. Er was een optimale druk, snelheid en beweging om de deur zo geluidloos dicht te doen. De kans dat ik dit goed deed was ongeveer 1 op 20.
Onze kleine meid moest dus wel onwijs diep slapen om er niet meteen weer wakker van te worden. Want wat hebben we vaak weer opnieuw moeten beginnen nadat ze net lekker leek te slapen maar weer wakker werd van één van de piepende deuren.

Onze overloop is opgedeeld in twee stukken. We hebben de trap die uitkomt op de overloop. Dan kan je meteen naar de Master Bedroom (onze slaap kamer. Er is niks meesterlijks aan, behalve ons bed, we hebben echt een heerlijk bed) en de badkamer. Maar recht tegenover de trap is er een deur die naar een hal leidt. Deze hal heeft de deuren naar de twee extra slaapkamers.
Alle deuren naar de slaapkamers en die naar de hal waren piepende deuren. Niet een beetje piepend, maar luid piepend en krakend. Je kon beneden horen wanneer iemand voorzichtig een deur dicht probeerde te doen.

Mijn vrouw kwam met de opmerking om de deuren te smeren. Makkelijke oplossing toch? Ja, niet dus. Natuurlijk wist ik nu wat ik er aan kon doen, maar het zelf doen is altijd een lastig. Hij heeft een tijd lang op mijn todo lijst gestaan. Het kost me alleen altijd heel veel tijd om iets te doen, wat er op de lijst staat.
Mijn hoofd bedenkt altijd wel iets om het niet te doen. Heeft blijkbaar met mijn ADHD te maken. Het mag dan misschien een rede hebben, maar het blijven excuusjes.

Excuus 1 die ik had. Ik moet mijn handen vrij hebben om dit te doen. Met andere woorden mijn vrouw moet thuis zijn zodat zij op onze dochter kan letten. Nu is ze elke dag wel ergens thuis, dus ook dat zou niet zo lastig moeten zijn, maar ja dan heb je nog koken, ontbijt maken. Zij gaat haar naar werk, ander huishouden, de boodschappen en zo was er weer een week voorbij en stond het nog steeds op mijn lijstje.

Excuus 2, die mijn geniale brein voor ogen had. Die WD40 stinkt en is natuurlijk niet goed voor die kleine meid. Ik moet dus wel kunnen luchten. Daarom kan het alleen na haar slaapje want dan kan het raam even open staan. In de winter is het toch wel koud met het raam open.
Combineer dat met excuus 1 en het duurt zo nog weer een week. Het kan opeens alleen nog maar op een vrije dag van mijn vrouw wanneer we eigenlijk niks gepland hebben.

Uiteindelijk raakte ik zo gefrustreerd van die piepende deuren die mijn dochter wakker maakte dat ik alle excuusjes die ik kon bedenken van de tafel heb geveegd. Op een moment dat die kleine meid lekker in de box aan het spelen was en even geen aandacht nodig had, pakte ik de al twee weken klaar staande WD40 en begon ik aan dit klusje.

Altijd spannend. Want om die scharnieren te smeren moet ik een klein beetje ruimte creëren. Ik moet dus de deur wat op tillen. Ver genoeg om ze te kunnen smeren, maar niet ver genoeg om de deur helemaal los te hebben.
Bij 1 deur ging dat goed. De andere drie… Helaas niet. Die schoten los en moest ik in mijn eentje weer terug plaatsen.
Gelukkig hebben die deuren maar twee scharnieren. Dus na wat geklooi kreeg ik de deur gesmeerd en wel weer terug op zijn plaats. Voordeel als de deur helemaal los is. Het smeren gaan super makkelijk.

In totaal was het minder dan een kwartiertje dat ik bezig ben geweest. De deuren gaan weer soepel open en dicht en maken geen geluid meer. Alleen de deur klink piept nog een heel klein beetje.

Het lijkt een klein dingetje piepende deuren, maar het scheelt zoveel. Het naar bed brengen gaat een heel stuk makkelijker op deze manier. Wanneer we haar nu weg brengen maken we ons geen zorgen meer over het wakker worden wanneer we de deur sluiten.

Nu moet ik alleen onthouden dat ik dit klusje misschien eens moet herhalen. Ik kwam er ook achter dat ik onze voordeur meerdere malen per jaar moet smeren…. In de 7 jaar dat we hier wonen heb ik dat nog nooit gedaan… vandaar dat die zo moeilijk van het slot ging.

Lees hier mijn blog van vorige week over: de Hapjes