Het is zover. Onze kleine meid is de 4 maanden gepasseerd en dus zijn we begonnen met de hapjes!

Het was wel even spannend. Om vast te stellen of ze klaar was voor de hapjes geven ze een aantal dingen op waar je op kan letten. Deze dingen kunnen gebeuren vanaf de 4 maanden, maar bij sommige kinderen is het pas vanaf 6 maanden. Ja, dat is nog al een bereik.
Waar kan je dan op letten om te weten of je kleine er klaar voor is? Goede vraag, want dat is het belangrijkste. Dingen waar je op let zijn: maakt ze veel smakkende geluidjes, kwijlt ze veel, kijkt ze het eten uit je mond en kan ze zelfstandig zitten.

Zelfstandig zitten? Ze is nog aan het leren om om te rollen. Hoe verwacht je dat ze zelfstandig kan zitten! Al dat andere doet ze wel al. Elke keer dat er een lepel of een vork beweegt staart ze er net zo naar als onze katten. Wanneer wij gaan eten begint zij al te smakken (raar woord eigenlijk…) en sinds enige tijd is de speeksel aanmaak behoorlijk op gang gekomen.
Maar ja, ze kan nog niet zitten. Welke van die dingen is de belangrijkste factor voor we kunnen beginnen met de hapjes?

Omdat ze de andere drie tekenen wel al enige tijd vertoonden besloten we om toch te beginnen met de hapjes. Dan moeten we maar goed in de gaten houden hoe ze er op reageert.
Al een tijdje zit ze in haar new born zitje bij ons aan tafel terwijl we eten. Dit is meer voor ons dan voor haar. Op deze manier eten wij weer gewoon aan onze eettafel en niet voor de T.V. Daarnaast is het ook leuk dat ze op deze manier bij ons is. Ze vind het geweldig.

Dit is natuurlijk makkelijk want op dat gebied gaat er niks voor haar veranderen. Sterker nog, nu zit ze bij ons aan tafel en kan ze ook een beetje mee eten.

Online vond mijn vrouw een voedingsschema van Mama Roos. Hier staat welke groente je kan geven en hoeveel.
De hoeveelheid wordt gemeten in… ijsklontjes? Ja, echt waar ijsklontjes. Ik kook de groente, pureer het met een staafmixer en prop het vervolgens in een siliconen ijsblokjesjesmal die de vriezer in gaat. Wanneer ze het gaat eten doe je gewoon een groenteijsblokje in de magnetron. Super makkelijk. Ik hoef er niet eens over na te denken.

Maar goed, in mijn hoofd speelde nog steeds dat zelfstandig zitten. Want ja. Is dat nou wel of niet belangrijk.
Er zit nog een dingetje aan het bij ons aan tafel zitten. Zo als ik eerder al scheef, elke avond tijdens het eten zit onze kleine meid bij ons in dat new born zitje. Nu dan het dingetje. Dat newborn stoeltje is geschikt voor kinderen tot 9 kilo. Op ouders van nu geven ze aan dat een meisje waarschijnlijk 9 kilo weegt wanneer ze een maand of 10 is… Onze kleine meid loopt daar wat op voor vrees ik. Die weegt nu al bijna 9 kilo.
De afgelopen week hoorden we het stoeltje meer en meer kraken. Ze ligt ook niet meer zo stil en al dat getrappel wat ze doet, maakt het alleen maar erger.

Ondanks dat ze nog niet zelfstandig kan zitten gaat ze dus toch op het normale zitje tijdens het eten. Misschien mag het niet (wie bepaald dat?)… maar ja, elke avond het autostoeltje uit de auto en op de wagen zetten zodat ze aan tafel kan zitten, daar zit ik niet op te wachten.

Als nieuwe ouder ga ik er altijd van uit dat anderen het altijd beter weten. Ik liep dus al een paar dagen te worstelen met dat dilemma van het stoeltje. Mijn redenatie om toch over te gaan op het gebruiken van het volgende zitten was als volgt, als we het internet niet hadden gehad dan had ik ook niks op kunnen zoeken en hadden we het waarschijnlijk gewoon gedaan zonder er over na te denken.
Waarom zou ze dit niet mogen? Blijkbaar kunnen kinderen dan gaan kont schuiven in plaats van kruipen. (elke keer als ik dit denk, schrijf of lees moet ik meteen aan een hondje of een kat denken die met zijn kont over de vloer schuift)

Het zitten gaat echt onwijs goed. Ze zit in een tuigje wat bij het stoeltje kwam, maar dat is meer een extra maatregel. Ze blijft zelf al rechtop zitten.
Het eten vind ze opeens nog veel leuker. Wanneer we haar nu in het stoeltje zetten wordt ze meteen helemaal blij. Ze weet dus al dat ze dan een van de hapjes gaat krijgen.
We geven haar ook een speeltje waar ze zichzelf een beetje mee kan vermaken.

Zo eten wij ons eigen eten en tussen door geeft een van ons haar een hapje. In het begin deed ze een beetje smakken op het lepeltje. Maar ondertussen leert ze ook hoe ze het eten er vanaf kan happen.
Ze wil zelfs zelf het lepeltje in haar mond stoppen. Iets wat de hapjes geven een heel stuk lastiger maakt.

Ondertussen heeft onze kleine meid al pompoen, zoete aardappel, courgette, wortel, pastinaak en paprika gegeten. Behalve de paprika vind ze alles lekker. En ik kan het me voorstellen, de paprika is een of andere rare soep geworden. Alles wat ik lekker vind aan paprika is verdwenen.

De hapjes zijn nu om haar kennis te laten maken met het eten. Het is nog niet voor voeding. Daarom hoeft ze het ook niet op te eten. Gelukkig eet ze het wel allemaal op. Het hele bakje moet leeg ander is ze niet tevreden.

Binnenkort gaan we met twee hapjes per dag beginnen. Dat betekend dat ze ook fruit gaat krijgen. Voor vanavond gaan we het ook leuker maken. Dan gaan we namelijk pindakaas introduceren. Mijn favoriet!
Dit doen we door het te mengen door broccoli. Okay, misschien wat minder, maar aan de andere kant broccoli met pindasaus? Why not.

Lees hier vorige mijn vorige Project Papa terug over een slechte dag