Niet alle dagen als thuisblijfvader zijn even fijn. Hoewel de meeste dagen fantastisch zijn en ik geniet van alles wat mijn dochter doet, zijn er ook dagen waarbij ik niet zo blij mee ben. Van tijd tot tijd heb je als Thuisblijfvader ook echt een slechte dag.

Het is een dag waarop ik er, vanaf het moment dat ik op sta, al slecht in sta. Je zou kunnen zeggen dat ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt, maar vaak is het probleem dat ik mijn bed alweer uit moet, ongeacht welk been ik eerst neer moet zetten. Weet je trouwens hoe moeilijk het is om met je linkerbeen uit bed te stappen als je aan de rechterkant slaapt?

Tot nu toe is het twee keer gebeurd, een slechte dag. En dat is fijn. Naast dat het nog niet echt vaak is, maar ook omdat ik daardoor weet wat de aanleiding is. Namelijk de nacht.
Onze kleine meid slaapt al goed door. Online zeggen ze dat een baby van 4 a 5 maanden kan door slapen. En dan bedoelen ze dat ze 5 a 6 uur aan één stuk kunnen slapen. Onze kleine slaapt gelukkig al veel langer. Die maakt soms al nachten van 8 uur of meer. Mooi want dan kunnen wij ook goed slapen.
MAAR!… natuurlijk is er een maar. Dit is geen garantie. Af en toe heeft ze nog een nacht waarbij ze niet lijkt te willen slapen.

Wanneer we zo’n nacht in gaan slaapt niemand bij ons thuis. De enige manier om haar dan namelijk in slaap te krijgen is, haar voeding geven wanneer ze honger heeft en/of lopen tot ze in slaap valt.
Soms ben ik meer dan een uur bezig om haar in slaap te laten vallen. De opluchting wanneer ik haar voor de 4e of 5e keer in bed leg en ze ook blijft slapen is enorm. Toch zit er een spanning in die opluchting. Wordt ze weer wakker? Het is onwijs vermoeiend als je net weer in bed ligt en het licht hebt uitgedaan om haar op de babyfoon weer wakker te horen worden. Het hele ritueel begint dan opnieuw.

En net wanneer ik zelf weer eindelijk slaap (ik kan onwijs moeite hebben met in slaap vallen) wordt ze weer wakker. We zijn 45 minuten verder en ze heeft een cyclus achter de rug. Honger heeft ze dan waarschijnlijk niet meer, maar het duurt wel weer minstens een half uur voordat ze in slaap valt.
Dit in slaap laten vallen gaat vaak gepaard met flink gehuil of als ze niet meer verdrietig is haar versie van zingen. In ieder geval veel lawaai.

De nacht zelf is het probleem nog niet eens. Nee ik heb niet bewust de titel een slechte DAG gekozen.
Na zo’n vermoeiende nacht waarin we weinig slapen volgt een hele zware dag. Onze kleine is onwijs moe. Mijn vrouw is moe. Ik ben onwijs moe en begin de dag met al een lichtelijk slecht humeur.
Natuurlijk had Ik me ook net voorgenomen om deze dag te gaan schrijven, trainen of het huishouden te doen, in ieder geval iets productiefs. Maar dat kan allemaal direct van de agenda wordt geveegd.

Wanneer ik haar die dag, voor haar dutjes naar bed breng is ze zo moe dat ze slecht in slaap valt. Mijn eerste gedachte hierbij is hoe dan, maar vervolgens bedenk ik me dat ik ook regelmatig kapot moe ben en toch de hele nacht nog wakker lig.
Dus ook overdag wanneer ik nog steeds moe ben moet ik haar terwijl ze druk en huilerig van vermoeidheid is, rustig naar bed krijgen.
Het is verbazend hoe gefrustreerd ik op zo’n dag met mezelf ben.

Omdat mijn dochter een heel goede spiegel is, is het heel belangrijk om op zo’n dag toch rustig te blijven. Als ik geïrriteerd ben, dan wordt zij dat ook. En dat gevoel van frustratie wat ik voel en niet probeer te uiten? Dat heeft ze toch nog verrekte goed door en spiegelt dat. Al die vervelende gevoelens probeer ik te onderdrukken zolang zij nog niet in haar bedje slaapt, want het maakt het alleen maar erger.

Ik weet dat ze er niks aan kan doen. Er gebeurd zoveel in haar leven. Ze maakt zoveel nieuwe dingen mee wat ze moet verwerken. Soms is het haar gewoon allemaal eventjes te veel. En dat uit zich.

Het maakt één van de zwaardere dagen als ouder. En gelukkig is het helemaal niet erg. Tussen al die zware en “slechte” momenten kan ze me soms aan kijken met die grote blije ogen dat ik toch weer moet lachen. Niet bevorderlijk voor de slaap, maar wel mooi.

Ik leg haar dan ook uit wat er aan de hand is. Waarom ik niet mijn blije enthousiaste zelf ben. Dat ik het helemaal niet zo erg vind als het lijkt en ik het met liefde voor haar doorsta.
Ook vertel ik haar dat ik gerust nog wel een keer wraak neem. Ergens als ze zeventien is of zo. Wanneer ze een feestje heeft gehad en veel te laat thuis is gekomen. Dat ik haar dan gewoon om half zeven wakker, luid bulderend dat ik eten wil.
Mijn vrouw zegt dat het gemeen is, maar ik moet toch iets om de momenten leuker te maken?

Ook zo’n slechte dag wil ik delen. Ik voel me geen slechte ouder omdat ik haar af en toe niet meteen in slaap krijg. Ik weet dat ik een enthousiaste en drukke kleine meid heb en ik zou het niet anders willen. Er zullen vast meer ouders zijn die dit kennen. Ik ga er maar vanuit dat het normaal is. Dat is tenminste wat ik van de oma’s hoor. Het hoort erbij.

Gelukkig was vannacht een heel goede nacht en heb ik lekker 6 uur achter elkaar kunnen slapen en was het stukje dat ik wakker was, was waarschijnlijk maar een kleine 10 minuten.
Vandaag is dus weer een heel goede dag en niet een slechte dag.

Lees hier mijn blog van vorige week terug over het vele lopen