Het is ondertussen lang terug dat ik een hele dag heb kunnen gamen. Het kwam nog wel eens voor in het begin van mijn relatie, maar gebeurde vaker toen ik nog vrijgezel was.
Nu ik vader ben lijkt de optie om een keer een hele dag te gamen of niks te doen volledig te zijn verdwenen. Kan je na gaan hoe blij ik was toen ik van mijn vrouw voor mijn verjaardag een Vrije Dag kreeg.
Mogelijk is dit het beste cadeau wat ik ooit heb gekregen. In ieder geval de afgelopen jaren. Elk jaar weer vraagt mijn vrouw wat ik wil hebben en het word steeds lastiger om iets te bedenken. Voorheen vroeg ik altijd lego expert sets, maar daar is eigenlijk geen ruimte meer voor. Het is een onderwerp voor een andere blog, over dingen die je moet loslaten.
Een ander probleem op het gebied van cadeau’s is dat ik wanneer ik iets wil het altijd zelf koop.
Ik hou heel veel van mijn dochter en vind de tijd die we samen hebben een van de mooiste dingen in mijn leven. Maar in tegenstelling tot een baan is het zijn van thuisblijf vader geen 9 tot 5 baan (ik heb nog nooit een negen tot 5 baan gehad. Altijd 8:30 tot 17:00, maar goed). Het is iets wat nooit op houdt. Wanneer de kleine haar dutjes doet is er nog het huishouden wat moet gebeuren. In de avonden en zelfs midden in de nacht voelt het nog steeds niet helemaal vrij en van mij. Er zit altijd de spanning in of de kleine wakker wordt en je toch weer klaar moet staan. En weekenden? Wat zijn dat? Ik ben de helft van de tijd kwijt welke dag het is, dus daar zit ook geen vrije dag meer in.
Nog voor de kleine er was kreeg ik al meer begrip voor mijn moeder. Wanneer iedereen vakantie had, van school of van het werk, ging haar “werk” gewoon door. Iets wat je mogelijk nooit door hebt als je jong bent, maar het zorgen voor een gezin stopt niet.
Het begrip kriebelde al een beetje sinds een paar jaar, maar nu is het overduidelijk.
Dus toen mijn vrouw vroeg wat ik wilde voor mijn verjaardag had ik dit jaar dus weer eens geen antwoord. Er was wel iets wat ik wilde, maar dat zou te duur zijn voor een cadeau en zodoende had ik het zelf al gekocht.
Een paar dagen voor mijn verjaardag stelde ze voor dat ze vrij zou nemen en op de kleine meid zou passen zodat ik kon doen en laten wat ik wilde.
Het klinkt misschien simpel, maar het is nog al wat. Het betekende dat ik gedurende de dag me geen zorgen hoefde te maken over de slaapjes, de flesjes, de luiers, het spelen, het lopen of het huilen. En omdat ik op mijn verjaardag altijd graag een hamburger bestel hoefde ik dus ook niet te koken. Zo was mijn dag opeens helemaal leeg en vrij. Een echt vrije dag dus!
Het eerste wat ik deed was een maat een bericht sturen of hij tijd had om te gamen. Dit is namelijk iets wat ik meestal maar kort tussen door doe. Als ik in de avond een moment de tijd heb is het vaak maar even en wanneer ik aangeef dat ik moet stoppen voelt het altijd alsof hij teleurgesteld is dat het maar zo kort is. Misschien komt die teleurstelling wel van mij.
Ik zou eerder nooit gedacht hebben dat zo iets simpel zo gewaardeerd zou worden. Maar tot dagen daarna voelde ik een onwijze dankbaarheid voor iets simpels als een vrije dag.
Toen ik dat aangaf reageerde mijn vrouw dat als ik er vaker behoefte aan had ik het gewoon moest zeggen, maar ik denk dat als het maar heel sporadisch gebeurd het veel beter voelt.
Daarnaast pak ik mijn momentjes wel. ‘S avonds dingen doen voelt soms misschien korter als vroeger, maar nachten doorhalen doe ik al jaren niet meer. En door mijn ADHD gebeurd het vaak genoeg dat ik maar eventjes aandacht voor iets heb. Dus zo erg vind ik het ook niet.
Ik vind voor mijn dochter zorgen ook onwijs leuk en dankbaar. Ik doe het graag en het geeft me voldoening. Dus hoewel ik soms klaag over het niet meer hebben van vrije tijd richting mijn vrienden doe ik dit meer als grap. Het is niet dat ik niet wist dat ze mijn tijd bijna volledig zou nodig hebben.
Omdat het iets is wat bijna nooit gebeurd, kijk ik nu met veel dankbaarheid terug op die ene vrije dag. Als het een gewoonte zou worden zou het veel minder betekenen.
Wat ik die dag heb gedaan? Voornamelijk gamen. Ik heb een Steam Deck gekocht zodat ik op de bank kan gamen zonder dat de kleine naar het scherm kan kijken (we willen niet dat ze als een zombie naar de tv staart omdat de kleurtjes bewegen.) Dit zorgde ervoor dat ik lekker kon gamen zonder meteen in een andere kamer te zijn.
We hebben nog even geprobeerd te wandelen, maar daar was de kleine meid het niet mee eens. Dus na 5 minuten konden we weer omkeren anders zou ze de hele weg lopen schreeuwen omdat ze honger had.
In de middag wel even apart gezeten om samen met een vriend te gamen en die avond herhaalden we dat nog even.
Heerlijk zo’n vrije dag. Mocht je een thuisblijf ouder zijn, dan raad ik het je serieus aan om een keer te regelen. Zeker voor een speciale gelegenheid. Een vrije dag als cadeau.
Vorige week gemist? Lees hier terug over de afwas die ik tegenwoordig heb.
*
